|
W XVI wieku przez dzisiejszy plac
prowadziła droga ku mostowi na Czechówce, do traktu na
Warszawę. W tamtym czasie tereny te należały do
Radziwiłłów. W XVII wieku stały się własnością Józefa
Karola Lubomirskiego, potem jego córki Marii Anny, żony
Pawła Karola Sanguszki. Po Sanguszkach właścicielami placu
byli Szepetyccy, a w roku 1801, na publicznej licytacji,
nabył go Beniamin Finke i ofiarował rządowi.
Do 1818 teren, na którym znajduje się plac Litewski,
wykorzystywany był jako skład słomy. W 1819 roku
przystąpiono do rozbiórki szpitala i kościoła bonifratrów,
które zostały zbudowane w połowie XVIII wieku. W 1823 Jan
Stompf dokonał gruntownej przebudowy placu oraz pałacu
Poradziwiłłowskiego, który miał się stać siedzibą Komisji
Województwa Lubelskiego. Powstały plac miał ok. 2 hektary
i otrzymał nazwę „placu Musztry”. Na części placu
urządzono skwer, a na nim, na ziemnym wzniesieniu, stanął
nowy pomnik Unii Lubelskiej. Według tradycji w tym miejscu
obradowała w 1569 roku szlachta polska i litewska przed
zawarciem związku obu krajów. To zdarzenie upamiętniał
murowany obelisk, który uległ zniszczeniu podczas
rozbiórki kościoła Bonifratrów. Zgodę na wystawienie
nowego pomnika uzyskał w 1826 u władz carskich ks.
Stanisław Staszic. Klasycystyczną płaskorzeźbę
przedstawiającą Polskę i Litwę zaprojektował Paweł
Maliński. Sam obelisk został odlany z żelaza.
|
