 |
 |
 |
| WIEŻA
TRYNITARSKA |
PLAC
LITEWSKI |
 |
Wieża Trynitarska w Lublinie – neogotycka wieża-dzwonnica jest najwyższym zabytkowym punktem wysokościowym Lublina. Z platformy widokowej, na wysokości 40 metrów roztacza się rozległa panorama miasta. Nazwa wieży pochodzi od zakonu oo. trynitarzy, którzy przebywali w pojezuickich zabudowaniach klasztornych, znajdujących się w pobliżu wieży. Obecnie w jej wnętrzu mieści się Muzeum Archidiecezjalne. |
 |
Wieża Trynitarska w Lublinie zwana również
Bramą Trynitarską wchodzi w skład zabudowań kolegium
jezuickiego. Na początku była tylko furtą klasztorną.
Wejście do katedry, lub szkoły prowadziła przez furtę. W
roku 1627 podwyższono ją i przeznaczono na dzwonnicę. Po
kasacie zakonu jezuitów przeszła w ręce trynitarzy. Pomimo
że budowla krótko należała do zakonników, od tej pory
zaczęto ją nazywać Wieżą Trynitarską. Trynitarze byli
jednak biednym zakonem. Budynki w kompleksie klasztornym
zaczęły podupadać i wymagały remontu. W 1818 roku kolejnym
właścicielem obiektu stało się miasto. W XIX wieku Wieża Trynitarska wraz z katedrą została przebudowana. Antonio Corazzi zaprojektował ją w stylu neogotyckim. Podczas II wojny światowej uległa poważnym zniszczeniom, odbudowano ją w latach 1945–1952. Obecnie znajduje tu się Muzeum Archidiecezjalne. Muzeum w swoich zbiorach posiada przedmioty użytku religijnego, obrazy, ikony, rzeźby, tkaniny, sarkofagi, instrumenty muzyczne, lichtarze, portret trumienne oraz inne zabytkowe sprzęty. Ponieważ wieża jest dzwonnicą lubelskiej archikatedry, można tu obejrzeć 4 dzwony: Michała, przeniesionego z fary lubelskiej oraz największy lubelski dzwon, Marię, odzywa się ona w wyjątkowe uroczystości. Ze szczytu wieży można oglądać panoramę Lublina. |